Wolontariat ( łac. voluntarius-dobrowolny) to dobrowolna, bezpłatna, świadoma praca na rzecz innych lub całego społeczeństwa wykraczające poza związki rodzinno-koleżeńsko-przjacielskie.

Tak ujmuje pojęcie wilontariatu Wikipedia. My – jako Samorząd Uczniowski – chcieliśmy przybliżyć  założenia wolontariatu i „oswoić” uczniów z osobą wolontariusza. Zaprosiliśmy do naszej szkoły przedstawicieli „Klubu Ośmiu Wspaniałych” ( 22.11.2010r.). Na spotkanie z uczniami naszego gimnazjum przybyli: opiekun klubu – Mariusz Kozłowski. Członkowie klubu: Marika Degórska, Julita Cyrulewska, Marta Krajniak i Kamila Degórska (klasa I f). Od nich dowiedzieliśmy się kilku niezbędnych rzeczy organizacyjnych. A zatem: siedziba klubu mieści się przy ulicy Chopina (wejście od strony „Klubu Jantar”), spotkania odbywają się co dwa tygodnie ( czwartek), udział w spotkaniach jest dobrowolny, każdy chętny do działalności  jest mile widziany w progach klubu.

Co wiemy o klubie?
Działa on w ramach Fundacji. Nawiązał współpracę ze stowarzyszeniem Pro Bono Familiae oraz ze  Związkiem Harcerstwa Polskiego. Zaangażował się w akcję „Szlachetna paczka”.

Kim są osoby działające w klubie?
Są to osoby młode (uczą się lub pracują). Są źyczliwi, uczynni ,bezinteresowni, pomocni.

Czego nie akceptują?
Przemocy, brutalności, wulgarności i wszelkich uzależnień, które zagrażają wolności człowieka.

Jaki jest klubowicz?
Przyjazny, otwarty, szczery, źyczliwy, wrażliwy.

Komu pomagają wolotariusze?
Rówieśnikom w trudnych sytuacjach, niepełnosprawnym, samotnym. Wspierają ciekawe inicjatywy młodzieży, wyszukują autorytety, pomagają w rozwijaniu zainteresowań.

Co zrobili?
– ”Światełko w mroku” – sprzątanie cmentarzy,
– Mikołajki,
– Przygotowanie upominków na Wigilię dla osób bezdomnych,
– Organizacja baliku dla dzieci ze szkół podstawowych,
– Dzień Dziecka,
– Spartakiada osób niepełnosprawnych.
Ich motto: słowa Matki Teresy "Nie musicie robić wielkich rzeczy, za to małe z wielką radością”.

Co zyskuje wolontariusz?
Ogromną motywację do:
– zrobienia czegoś pożytecznego,
– kontaktu z drugim człowiekiem,
– bycia potrzebnym,
– zdobywania nowych umiejętności.

Co dało nam spotkanie?
– nawiązaliśmy współpracę,
– poznaliśmy osoby z pasją,
– zapoznaliśmy uczniów z podstawami wolontariatu.

Opiekun Samorządu Uczniowskiego
Aleksandra Dworecka